zondag 3 juli 2016

2016-06-25/26 IML Haervejsmarchen te Viborg, Denemarken.


Na een blogloze tijd heb ik besloten om de blog toch maar te blijven bijhouden. Om die reden worden er enkele wandeltochten op een veel later datum geplaatst dan direct na de wandeling.


En dan is het donderdag 23 juni. Komende nacht gaan wij met de bus naar Viborg, Denemarken voor deelname aan de NorthSea Walk in combinatie met de IML Haervejsmarchen. Dit is de tweede wandeltocht in een serie van 8 NorthSea Walks in landen rondom de Noordzee. Bij het volbrengen van minimaal 6 van de 8 tochten, krijgt men het certificaat NorthSea Walker. De NSW is een initiatief van Tocht om de Noord.
Ik ben benieuwd hoe het allemaal zal verlopen. De organisatie is in handen van Haervejsmarchen NL in Balk. Tom Plattel en Fred Snoep regelen het allemaal.

Rond 00:00 uur afgereisd naar Groningen waar de bus tegenover het station zal komen. Dan zitten de opstappers uit Nijmegen al in de bus. Met de Groninger opstappers is de bus dan vol.


In totaal gaan er 61 wandelaars mee. Ongeveer de helft zijn ingeschreven voor de NSW. De organisator Peter gaat ook mee, maar meer als wandelaar.
Immers alles is tot in de puntjes georganiseerd door Tom en Fred. Zij zullen zowel onderweg als tijdens het wandelen ons van het nodige voorzien. Ferry is onze chauffeur deze reis.


De rit verloopt soepel en snel zitten wij in Duitsland. Van enkelen vallen de luiken snel dicht en liggen zij lekker te slapen.


Na aanvankelijk wat regen, klaart het later op en de rest van de rit zullen wij het droog houden.
Het is prachtig om te zien als de zon opkomt.

Onderweg in het donker kruisde onze weg met de vlucht van een uil. Een doffe klap was het gevolg. Geen idee hoe het met hem/haar afgelopen is.

Bij Raststatte Grundbergsee is onze eerste rust om daarna de reis te vervolgen. Als wij bij Hamburg zijn is het al licht en dan zien wij de Elbe brug.

Doet mij denken aan het verhaal van een vrachtwagenchauffeur die midden op de brug een angstaanval kreeg en de vrachtauto stil zette. Hij klom uit de cabine en kroop onder zijn vrachtauto.
Hij durfde echt niet verder te rijden. De politie heeft een rijstrook toen afgesloten en na veel gepraat kon de politie hem daaronder vandaan krijgen. Een reservechauffeur kwam de vrachtauto daar weghalen. Hamburg is een hele grote stad met 1,7 miljoen inwoners (2013).


Direct daarna duiken wij de Elbetunnel in (2,9 km lang). Bij de grens met Denemarken worden wij heel even opgehouden in verband met werkzaamheden en daarna rijden wij door naar Aabenraa, waar wij zullen rusten.


In Viborg aangekomen worden de kamersleutels uitgedeeld en krijgen de deelnemers aan de NSW hun T-shirt uitgereikt. Ik deel de kamer met Herman en wij verblijven in gebouw Delta.
Daarna kunnen wij de startkaarten ophalen. De middag brengen wij door met rondlopen en verkennen wat er allemaal te doen is er de locaties te bezoeken.


Na het diner (tapasbuffet) wat zeer goed verzorgd was, heb ik met Herman het laatste stukje van de openingsceremonie bijgewoond. Daar trof ik Jens en Vivian nog aan bij de grote tent. Samen met Lianna, Carola en Tina hebben wij daar wat gedronken en bijgepraat.

De route van de 1e dag was mooi en er waren voldoende rustposten. Regelmatig werd ik aangesproken over de vlag die ik voerde. Het is de vlag van Curaçao.

's Avond zijn wij nog naar de feesttent geweest en daar wat gedronken en met bekenden gepraat.

De 2e dag begon met een miezerregen, maar dat was van korte duur. Onderweg nog Trudy (ererondeloper 4-daagse Nijmegen) en haar dochter Noah getroffen. Noah gaat dit jaar voor het eerst deelnemen aan de 4-daagse van Nijmegen. Met hen een stukje opgelopen. Er is nog steeds aandacht voor de vlag. Onderweg bij de rust werd mij een lokaal drankje aangeboden en dat smaakte prima.

Nadat (bijna) alle deelnemers binnen waren, werden een aantal van hen gehuldigd. Onder andere onze Tina kreeg het certificaat van European Walker. Daarna gingen wij onze medailles, gespen en stempels ophalen.
Daar werd ik aangesproken door een man van de organisatie die vroeg wat voor vlag ik voerde. Hij zei dat zij die vlag niet hadden, maar als ik een volgende keer van tevoren meld dat ik zal meelopen, zij ervoor zouden zorgen dat daar ook de Curaçaose vlag zou wapperen. Wie weet doe ik dat ook nog eens.

Daarna naar de kamer en douchen. Dat was wel even schrikken want er was alleen koud water. Waarschijnlijk staat de installatie zo afgesteld dat de ketel geen warm water levert op zondag. Nou ja, dan maar snel douchen en daarna gaan eten. 's Avonds de meeste zaken ingepakt zodat wij morgenochtend snel klaar zijn met het inpakken. De afspraak is dat alle koffers tussen 06:00 en 06:15 uur bij de bus moeten zijn.

Na het inleveren van de tassen, zijn wij gaan ontbijten en vervolgens de bus weer in.
De terugreis verliep voorspoedig. net na de grens in Duitsland werd er gestopt voor een korte pauze. Daar werden ook de groepsfoto's gemaakt. Wij hebben daar wat gegeten en gedronken. Dat was ook de plaats waar Peter aan de deelnemers van de NSW hun medaille overhandigde.
De bestelde kaneelstangen werden daar ook uitgedeeld.

Vervolgens ging de rit verder naar Groningen. Net na de grens zouden wij een rustpauze houden bij de Poort van Groningen, maar door een miscommunicatie had men niet op ons gerekend en vertrokken wij onverrichterzake weer. Nou ja, wij waren dan wat eerder in Groningen. Daar namen de Groninger opstappers afscheid van de rest en zocht ieder zijn/haar weg richting huis.

Fotoverslag  (Klik hier voor het fotoverslag)

Helaas ken ik niet alle deelnemers die meegegaan zijn. Als de namen bekend worden, zal ik het verslag bijwerken. Mailadres: peregrinokenda@ziggo.nl


Samenvatting en ervaringen.
Alle dagen genoten wij van een goed verzorgd diner inclusief een drankje. Er was een ruime keuze en het smaakte heerlijk. Er was voor elk wat wils.
Alle deelnemers hebben de tocht goed uitgelopen en er waren geen noemenswaardige blessures. Dit was voor een deel natuurlijk te danken aan de goede zorgen van Hennie en Jopie langs de route.
Tom en Fred hielden alles in de gaten en Peter keek de kunst af en kon relaxt meewandelen.
Mooie gesprekken gehad onderweg met diverse personen en zeker met kamergenoot Herman. Het was goed wandelweer. Een klein beetje regen gehad en de wind was de 2de dag vrij fris, maar over het algemeen was het goed te doen.
Een tocht om te herhalen. Tom, Fred, Ferry, Hennie, Jopie, Peter en alle deelnemers bedankt voor jullie inzet om deze tocht tot een succes te maken.

vrijdag 2 oktober 2015

Dag 15: terugreis en samenvatting.

Mijn vlucht teug naar Nederland was besproken voor zaterdag om 09:30 uur. Ik verbleef in alberque Monasterio Menor in Santiago. 's Avonds nog mijn spullen in orde gemaakt voor de terugreis. De wekker (telefoon) gezet en op tijd naar bed.


's Morgens bleek dat de wekker niet afgegaan was of ik ben er totaal doorheen geslapen. Later bleek dat het geluid was weggevallen. Dan snel wassen, aankleden en als een speer naar beneden. Naar de bushalte gelopen en daar kwam de bus 20 minuten later dan op de schema stond.

Onderweg naar het vliegveld bleek dat de bus er rustig over deed en meerdere stopplaatsen had.
Eenmaal bij het vliegveld aangekomen, snel naar boven gelopen en mij gemeld. Daar zei de vriendelijke dame dat ik te laat was.

Als ik geen bagage had gehad, dan had zij mij nog door kunnen laten, maar de bagageafdeling was al gesloten en ik kon dus niet meer mee. Dat was pas echt balen.
Dan maar wat belletjes plegen en op internet zoeken naar een volgende mogelijkheid om terug te vliegen. Wat een gedoe zeg. Uiteindelijk de druk van mijn schouders gehaald door te accepteren dat het zo was en niet anders.


Ik besloot maar eerst onderdak te regelen voor de komende dag en de keuze viel op een alberque in Monte do Gozo. Dus mijn bagage weer opgepakt en naar beneden gegaan. Op de busstandplaats heb ik mijn bus naar Santiago opgezocht. Daar heb ik aan de chauffeur gevraagd mij af te zetten bij de halte nabij de alberque. Dat was geen probleem en dat zou hij doen.
Onderweg naar Santiago was de chauffeur gezellig aan het praten met 2 andere personen. Het viel mij op dat wij toch verder waren dan ik gedacht had en dat hij nog steeds geen seintje had gegeven. Even later reden wij Santiago weer in. Daar was ik vanmorgen ook al uit vertrokken. Bij het centrale busstation zei hij dat hij afgeleid was door het gesprek en een omleiding die onderweg was, maar dat hij op de weg terug naar het vliegveld wel zou stoppen. Ik moest maar genieten van de mooie stad en zien als een gratis rondrit. Ik had op dat moment helemaal geen zin om een rondrit te maken en voelde er meer voor om het stuur om zijn nek te draperen.
Op de weg terug naar het vliegveld zette de chauffeur mij inderdaad af, maar een kruising te vroeg zodat ik toch nog een mooi eind extra moest lopen.

Dit was zo'n dag waarop alles tegenzat en mis ging en ik besloot de rest van de dag maar rustig aan te doen en de tijd voor mijzelf te nemen.


Ik nam intrek in Alberque Monte do Gozo. De receptiedame was gepikeerd toen ik om een benedenbed vroeg en zei dat zij niet de hele wereld een laag bed kon geven. Nou, mij best. Ik kreeg het kamernummer door en liep erheen. Blijkt er 1 bovenbed bezet te zijn en verder was de hele kamer leeg. Dus 6 lege benedenbedden!!!


Eerst maar installeren en de was doen. Daarna naar de winkel om iets te halen voor de lunch.
Vervolgens heb ik mijn dochter opgebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag


Eenmaal terug van de winkel heb ik mijn lunch genuttigd op een muurtje tegenover het monument in Monte do Gozo.

Terwijl ik daar zat kwamen Jonathan en Anny aanlopen. Met hen enkele uren gepraat en wat gedronken. Zij nodigden mij uit voor het avondeten. Jonathan zou koken.
Een heel vriendelijk aanbod waar ik ook dankbaar gebruik van maakte.



Na het eten bleven wij daar in de eetzaal zitten praten met nog een Amerikaan erbij. Later op de avond ontmoette ik Yeo. Dat was een aangename verrassing. Met hem ook nog even gesproken en van hem hoorde ik dat Christina nog enkele dagen achterop liep. Zij was goed ziek geweest met maagklachten. Het vermoeden was dat zij van een ongezuiverde bron had gedronken. Zelf had hij geen last meer van zijn knie. Daarna was het tijd om naar bed te gaan.

De volgende morgen een klein beetje uigeslapen en alles weer ingepakt. Nog snel een koffie gedronken en toen op weg naar mijn ontbijt. Na het ontbijt naar de bushalte gelopen en de bus naar het vliegveld genomen. Zit daar weer dezelfde chauffeur als gisteren.

In de vertrekhal wat rondgehangen, koffie gedronken en geschreven totdat het tijd was om het vliegtuig te nemen.

Het eerste deel van de reis ging naar Madrid. Daar moest ik de nacht doorbrengen en de volgende morgen vertrok het vliegtuig naar Amsterdam Schiphol.


Tja en wat doe je dan? Nou een bank zoeken waar je nog een beetje kunt liggen en dan proberen wat te slapen. Diverse banken uitgeprobeerd, maar uiteindelijk bleken de kunstleren banken van Starbucks het beste te liggen. Daar toch nog enkele uurtjes kunnen pitten. Daarna was het wakker worden, even opfrissen, kopje koffie nemen en naar de gate voor het boarden. Op naar Amsterdam.


Daarmee kwam dan een eind aan dit Caminoavontuur. Een hele bijzondere belevenis die mij nog heel lang bij zal blijven.

Een tijd waarin ik hele goede vrienden heb gemaakt, mooie ervaringen heb beleefd en gedeeld, bijzondere ontmoetingen heb meegemaakt, kortom een tocht om nooit te vergeten.
Pili, Pepe, Eduardo, Jose Luis, Juan, ikzelf en enkele onbekenden.
Juan, Pepe, Elisabeth, Cliona en ik.

Ikzelf, man van Bego, Juan, Bego en Pepe.

In tegenstelling tot veel verhalen kan ik zeggen dat ik totaal geen last heb gehad van loslopende agressieve honden, dat ik geen vervelende personen op mijn pad heb getroffen en dat de bepijling over het algemeen goed was. Het lastigste was in de grotere plaatsen. Daar ontbrak nogal eens een aanduiding.
Verder viel het op dat hoe dichter bij Santiago je kwam, hoe beter de alberques werden. Mooier, netter en ook met meer luxe voorzieningen.

De Tempelier in Santiago.



zondag 20 september 2015

Dag 14: O Pedrouzo - Santiago de Compostela.

O Pedrouzo - O Amenal - San Paio, A Coruña - A Lavacolla- San Marcos, A Coruña - Monte do Gozo - Porta do Camino - Santiago de Compostela.
Santiago de Compostela.
Droog en zonnig.
Afstand: 21,5 km.

Extra vroeg vertrokken om de pelgrimsmis te kunnen bijwonen. In het eerste deel kom je langs het vliegveld waar op dat moment juist een vliegtuig laag overkwam. Bij binnenkomst in de gemeente Santiago nog wat foto's gemaakt.

Pepe.
Juan.
Ikzelf.
Bego met haar man.


Een stuk verder kom je langs Monte do Gozo. Daar staat een monument ter herinnering aan het pauselijk bezoek. Iedereen loopt daar naar boven voor het uitzicht en de foto's.
Er komen touringcars met toeristen die daar een stop maken. Zij maken daar een fotomoment van. Dat geeft een vreemd gevoel als pelgrim.






Vrij vlot daarna bereiken wij Santiago zelf. Na een eind door de stad kom je dan bij de kathedraal.
Daar was het best wel druk. Eerst hebben wij de rugzakken in bewaring gegeven. Dan heb je tenminste bewegingsvrijheid en je mag ook niet met de rugzak de kathedraal in.







Op het plein voor de kathedraal liepen veel toeristische groepen en ook veel pelgrims. De kathedraal zelf staat in de steigers en dat is wel erg jammer. Hier een aantal foto's gemaakt.

Eerst de pelgrimsmis bijgewoond en dan de Compostela gehaald. Dat viel tegen want er stond een behoorlijke rij. Meer dan een uur daar gestaan, maar dat merk je niet want je ziet steeds meer bekenden. Praatje, felicitaties, groeten en zo.
Dan komen de emoties ook los bij mensen.

Nadat ik de Compostela had, nog even bij het kantoor van het Genootschap gegaan. Daar nog een koffie gehad en na een praatje weer vertrokken.


Bijna iedereen van de groep weer ontmoet. Elisabeth en Cliona weer gesproken. Daarna met Juan en Pépé wezen eten. Het was een mooie afsluiting.
Wel een vreemd gevoel dat je pelgrim af bent en weer als toerist daar loopt.


De botafumeiro (wierookvat). Het verhaal is dat het bedoeld is om de onwelriekende geuren van de pelgrims te maskeren.
In werkelijkheid is het dat Santiago een groter wierookvat wilde hebben dan het Vaticaan. Daar zijn zij dus wel in geslaagd, al was het Vaticaan daar niet zo blij mee.
Bij de pelgrimsmis hadden wij allemaal het gevoel dat het niet echt af was want de botafumeiro was niet gebruikt. Dat doen zij alleen bij de avondmis. Dus samen daar heen geweest. De botafumeiro wordt aangesloken en door een aantal priesters heen en weer geslingerd. Een bijzondere gebeurtenis.

Toen was het pas goed. De cirkel was rond.

Mijn intrek genomen in Alberque Monasterio Menor. 's avonds met Mauro, Antonio,  Elisabetha,  Angela, Anny en nog andere Italianen wat gegeten. Heel gezellig zo'n Italiaanse familie.





Dag 13: Arzúa - O Pedrouzo.

Arzúa - A Peroxa - A Calzada - A Calle - Salceda - A Brea - Santa Irene - A Rúa, O Pino,  A Coruña - O Pedrouzo.
Droog, mistig en later zonnig.
Afstand: 21,7 km.





Vandaag weer samen vertrokken. Pepe liep weer mee en zo te zien heeft hij weinig tot geen last van zijn teen. Het was erg mistig toen wij vertrokken, maar het tempo zat er al snel goed in.

Onderweg hele mooie bloemen gezien en ook enkele palmbomen.


Voor Salceda nog een mooie hórreo gezien. Die werden vroeger als bewaarplaats gebruikt zodat het graan niet nat werd. 
Tegenwoordig hebben zij een andere bestemming gekregen.






Bij de rust zaten wij in een bar met allemaal T-shirts en petten aan het plafond. De hele groep was inmiddels weer bij elkaar. De groep van Jose Luis, Bégo en haar man, Pilar en wij natuurlijk.










Onderweg nog langs een herdenkingsplek gekomen van 2 vrouwen die na het lopen van de Camino in hun slaap overleden.











Vlak voor de alberque betrok de lucht en uiteraard kregen wij een bui op de kop voordat wij daar waren.





Intrek genomen in Alberque Cruceiro in Pedrouzo. Mooie kamer voor onze groep van 9 personen.
Juan was een beetje over de rooie omdat de eigenaar zich niet aan de pelgrimsregels hield.

Later in het dorp een heerlijk streekgerecht gegeten en gelijk een stempel bij de Guardia Civil gescoord. Hij wees ons ook op een beter pad voor morgenochtend.



Het was een mooie alberque met ruime kamers, goede toiletvoorziening en per bed eigen stopcontacten en bedlampje.  Per bed was er een geventileerde schoenenkast en ook een locker met deken. Tot nu toe de meest luxueuze alberque die ik bezocht heb.
Ook was er een groot en mooi terras bij. Daar hebben wij helaas geen gebruik van kunnen maken.

Dag 12: Palas del Rei - Arzua.

Palas del Rei - San Xulian - A Ponte Campaña - Lugo, Casanova - A Coruña O Coto - A Coruña O Leboreiro - Melide - O Raido - Boente - A Castañeda - Ribadiso da Baixo - Arzua.
Eerst regen met erg harde wind en later droog met een beetje zon.
Afstand: 32,7 km.

In het donker vertrokken en het was slecht weer. Slagregens en harde wind met behoorlijke windstoten. Vandaag loop ik alleen met Juan. Pépé heeft een verplichte rustdag en hij moet vanmiddag naar het medisch centrum toe voor onderzoek.
Onderweg kwamen wij ook een grote boom tegen die over het caminopad lag. Verder de hele dag veel takken die afgewaaid waren tegen gekomen. Je kunt ze beter niet op je hoofd krijgen.
In het hele noordwesten heeft het behoorlijk gestormd.

Het was heel mooi gebied, zo door het bos. In Melide hebben wij  (zoals het hoort) samen met de groep van Jose Luis pulpo (gemarineerde inktvis) gegeten bij Ezequiel. Daarbij ook witte wijn uit kommetjes gedronken.

Het was een waar feestmaal. Ezequiel is het beste pulporestaurant van Galicië. Melide en omgeving is een echte pulpostreek. Soms heb je wel 5 zaken naast elkaar.




Daarna door naar de eindbestemming in Arzua. Het was weer een heftige klimdag waarbij sommige stukken zwaar tegenvielen.
Door eucalyptusbossen gelopen en het rook er heerlijk.
Het laatste deel viel goed tegen. Het was 3 km verder dan gedacht.






In Arzua hebben wij in Alberque de Selmo overnacht.
De zaal bestond uit houten cabines met 2 stapelbedden of met 1 stapelbed.
Gezamenlijke douche en loeierds van douchestralen.
Prima toiletten en een grote wastafel van ongeveer 8 m. Goede en vriendelijke service.
Ruime keuken met toebehoren.






Dag 11: Portomarin - Palas del Rei.


Portomarin -Gonzar - Hospital de Cruz - Ventas de Narón - Ligonde - Eirexe - Portos - Palas del Rei.
regen en harde wind.
Afstand: 26,2 km.

In het donker vertrokken en het ging gelijk omhoog. De hele dag was het stijgen en dalen. Soms korte pittige klimmetjes en andere keren lange stukken die geleidelijk omhoog liepen. 

Bij het vertrek miezerde het, maar dat ging snel over in flinke regen en harde wind. Het was erg mooi onderweg, maar heel weinig foto's gemaakt van de omgeving. Het weer was daar te slecht voor.



Onderweg nog Grace, Joao en Tjago tegen gekomen. Zij waren 2 dorpen verder blijven slapen.

Met Juan.

Met Pepe.

Het eerste deel liepen wij door een mooi bosgebied. Af en toe leek het er op dat je ging opstijgen door de flapperende poncho. Onderweg tijdens het eten werden wij "blij" gemaakt met de mededeling dat het morgen nog harder zou waaien. Daar wordt een mens echt blij van.

Uiteindelijk in Palas del Rei aangekomen en onze bedden waren al gereserveerd. Dat had Juan al geregeld. Dat is geen overbodige luxe want vanaf Sarria starten hele groepen. Daar zitten groepen scholieren en verenigingen bij. Voor veel van hen is het meer een sportieve prestatie. Zij kijken je vaak vreemd aan als je hen "Buen Camino" wenst en zullen dat ook niet zelf zeggen. Uiteraard en gelukkig zijn er genoeg bij die zich wel anders gedragen.
's avonds hoorden wij dat een grote boom was omgewaaid en over het caminopad lag. Gelukkig waren er geen persoonlijke ongevallen.

In Palas del Rei hebben wij in Alberque San Marcos overnacht. Een mooie schone alberque met ruime kamers, eetzaal, keuken en ook een groot zitgedeelte met grote tv. Er was die avond een voetbalwedstrijd dus het was aardig vol.
Het wasgedeelte was schoon en er waren voldoende stopcontacten.

's avonds laat bleek dat Pépé een ernstige wond had bij zijn teen. Bégo raadde hem aan toch een arts te raadplegen. Een knappe toer om dat dan te regelen. Er was ook geen taxi beschikbaar. Uiteindelijk heeft een medewerkster hem na haar dienst naar een medische post gebracht. Daar is hij behandeld en kreeg hij medicatie mee. Morgen wordt dus geen lopen voor hem, maar een verplichte rustdag.



donderdag 17 september 2015

Dag 10: Sarria - Portomarin.

Sarria - Barbadelo - Rente, Lugo - Peruscallo - Morgan,  Lugo - Ferreiros, Lugo - Mercadoiro - A Parrocha - Vilachá - Portomarin.
Afstand: 28 km.
Regenachtig, later droog en zonnig.

Op tijd opgestaan met de bedoeling om vroeg te vertrekken, maar enkele vrouwen namen zo ruim de tijd, dat het toch laat werd.
Vertrokken uit Oasis en op de hoek nog even koffie gedronken. Het was best fris, maar nog wel droog. Om Sarria uit te komen moet je behoorlijk klimmen.

Eenmaal buiten Sarria begon het te regenen. Iedereen trok weer van alles aan tegen de regen. Het valt weer tegen met foto's maken.
Net buiten Sarria liepen wij over een mooie oude brug.









Verderop was een veld met zonnebloemen, maar aangezien er geen zon was, lieten ze het kopje hangen.

Bij het 100km blok, trof ik Jan met zijn vrouw weer. Jan had tot Sarria alleen gelopen en vanaf Sarria lopen zij samen naar Santiago.

Verderop Jonathan en Anny ontmoet. Zij had erg veel last van haar bovenbeen.



Vlak voor Portomarin kruis je de brug over de Rio Miño. Die is behoorlijk hoog. Een aantal mensen keek even over de rand en liep snel door.
Volgens Juan lag daar beneden vroeger een dorp maar dat is overstroomd geweest nadat een dam gebouwd was. De belangrijke gebouwen zijn daarna op het hoger gelegen deel herbouwd.
De kerk is afgebroken en steen voor steen weer opgebouwd.



Bij laag water kun je nog steeds muurdelen in het water zien.

Intrek genomen in Alberque Folgueira. Ik werd al verwacht, want Pépé had mijn naam al doorgegeven. Even later kwam Joao binnen en vroeg of wij zijn zoon gezien hadden. Nee dus. Hij was blij dat ik mij weer beter voelde.
Een uurtje kwam Tjago binnen in de hoop dat zijn vader daar ook zou zijn. Helaas voor hem. Na wat belletjes kreeg hij zijn vader aan de telefoon en hoorde dat die 2 dorpen verder zat. Hij moest dus nog 3 uren doorlopen.

In de alberque ook de groep van José Luis ontmoet. Mooie nette alberque. Fatsoenlijke sanitaire voorzieningen, stopcontacten en dekens.